บันทึการเดินทาง
30 พฤศจิกายน เอิร์ธศักราชที่ 3428
ผมติดอยู่ที่นี่มาสี่ปีแล้ว ผมไม่รู้เหมือนกันผมมาที่นี่ได้ยังไง ผมจำได้แค่ว่าผมกำลังป่วยด้วยHIV ระยะสุดท้าย ตอนนั้นตาผมแทบจะบอดสนิทแล้ว หมอบอกว่าเกิดจากโรคแทรกซ้อน ผมรู้ว่าผมกำลังจะตาย คืนนั้นผมฝันว่าตัวเองกำลังจมดิ่งไปเรื่อยๆมองไปทางไหนก็มืดสนิท ตอนนั้นผมคิดว่าผมคงกำลังตกนรก อยู่ๆมีมือของใครซักคนดึงผมไว้ แล้วเค้าไปยืนรอที่ประตู เค้ากวักมือเรียก ผมเลยเดินตาม ผมรู้สึกตัวอีกทีบนบ่อโคลน กลางทะเลทรายไม่มีเสื้อผ้าใส่ บังเอิญมีคนผ่านมาผมเลยโบกมือเรียก จากวันนั้นผมก็ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่แบบงงๆ
คนที่นี่ใช้ภาษาไรกันไม่รู้ ผมเริ่มเข้าใจภาษาของที่นี่ก้ปาเข้าปีที่สองแล้ว พวกเค้ามีตัวอักษรที่เทียบกับภาษาไทยได้ ทำให้ง่ายที่ผมจะเรียนตัวอักษรของคนที่นี่ แต่แปลกใจที่สุดคือภาษาอังกฤตเป็นความรู้ที่คนต้องการมาก ผมสมัครเข้าทำงานกับศาสนจักรด้วยการแค่ท่อง A-Zให้กรรมการฟังเท่านั้นเอง กลุ่มพ่อค้าที่ช่วยผมไว้เค้าเข้าใจผิดมาตลอดว่าผมเป็นพ่อค้าที่โดนปล้นแล้วถูกโยนลงบ่อโคลน ตอนนั้นผมคุยกะเค้าไม่รู้เรื่อง แถมยังเหมาว่าผมคงมาจากต่างเมืองอีกเลยพูดกะเค้าไม่เข้าใจ ตอนนี้ผมยังติดต่อกับพ่อค้ากลุ่มนี้อยู่เรื่อยๆ เพราะพวกนี้ชอบเอาของโบราณที่มีคำภาษาอังกฤตมาให้ผมอ่าน ผมก็อ่านผิดๆถูกๆไปตามประสาแหละ
Phrayai นี่แหละชื่อเมืองหลวง อ่านแล้วมันแปลกๆไงไม่รู้ ขออ่านแบบออกเสียงง่ายๆหน่อยแล้วกันว่าเมืองปลาใหญ่ ที่นี่เหมือนเมืองลอยอยู่กลางน้ำ จะไปไหนมาไหนแบบด่วนๆหน่อยต้องไปซื้อดอกไม้ชนิดนึง ดอกใหญ่มากๆคล้ายดอกหญ้าที่โดนลมแล้วมันจะปลิว ดอกไม้นี่ก็เหมือนกัน เวลาจะใช้ก็ฉีดน้ำใส่ อาศัยลมนิดหน่อย แล้วก็บินกันเลย สนุกปนหวาดเสียว ตอนเย็นจะมีพวกเด็กวัยรุ่นมาเล่นเจ้านี่กันที่ลานกลางเมือง รู้จักอยู่คนหนึ่งชื่อ อินทร์ หมอนี่เหมือนจะชอบเล่นเล่นดอกไม้เอามากเห็นมาเล่นทุกวัน ที่เมืองนี้กลุ่มที่ปกครองเมืองคือพวกนักบวช เค้านับถือศาสนาเอิร์ธกัน แถมคงนับถือกันมานาน ไม่เชื่อดูปีศักราชเลย
ตอนแรกที่ตื่นขึ้นมาคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ต่างประเทศ แต่พออยู่นานๆไปเริ่มเข้าใจแล้วว่านี่มันไม่ใช่โลกที่ผมเคยอยู่ ไม่รู้ว่านี่มันคืออนาคตของโลกในอีกหลายพันปี หรือเป็นดาวอีกดวงในอวกาศ หรือโลกคู่ขนานแบบหนังวิทยาศาสตร์ แต่ช่างเหอะอย่างน้อยตอนนี้ผมก็ไม่ป่วยแค่คิดถึงบ้านเท่านั้นเอง คงต้องมีซักวันแหละที่ผมจะได้กลับบ้าน
วันนี้ในที่ประชุมแจ้งมาว่ามีการจัดสอบในวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้คงเหนื่อยแน่เลย ไม่สิ เหนื่อยยาวจนกว่าจะจบฤดุการสอบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น